[b][size=18]@ Jason[/size][/b]
[b]Noëlla Moara Rosefield[/b]
Kort keek ik weer naar de jongen naast me en schoof mijn handen maar onder mijn schoot "Wat is er?" Vroeg ik aan Jason omdat hij nogal nieuwsgierig naar me keek en keek hem aan. Het liefst schoof ik heen en weer over mijn stoel, maar dat zag er nogal raar uit, dus dat deed ik maar niet. Langzaam begon ik een beetje hoofdpijn te krijgen. Ik glimlachte naar kort naar Jason en vroeg me opnieuw af waar ik hem van kende.[size=18][/size]
[Openbaar] Supernatural Liars
-
Enigmatic
- Beheerder
- Berichten: 98
- Lid geworden op: 07-04-2014 20:12
[size=18][b]@ Noëlla[/b][/size]
[b]Jason Nova[/b]
Mijn blauwe ogen die nu meer turqoise waren door de verlichting, keken in de bruine ogen van het meisje. Ik wist haar naam niet, maar hoe langer ik haar aankeek, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik haar eigen wel kende.
Ze merkte het op dat ik haar zat aan te kijken en vroeg me wat er was. Ik haalde simpelweg mijn schouders op dat er niets was. Ze glimlachte naar me en ik wilde wel wat zeggen, maar anderzijds ook weer niet.
"Je voelt je niet op je gemak," zei ik zachtjes. Het was geen vraag maar een opmerking, want het was wel degelijk zo.
[b]Jason Nova[/b]
Mijn blauwe ogen die nu meer turqoise waren door de verlichting, keken in de bruine ogen van het meisje. Ik wist haar naam niet, maar hoe langer ik haar aankeek, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik haar eigen wel kende.
Ze merkte het op dat ik haar zat aan te kijken en vroeg me wat er was. Ik haalde simpelweg mijn schouders op dat er niets was. Ze glimlachte naar me en ik wilde wel wat zeggen, maar anderzijds ook weer niet.
"Je voelt je niet op je gemak," zei ik zachtjes. Het was geen vraag maar een opmerking, want het was wel degelijk zo.
[img]http://i.imgur.com/00B9TLU.png[/img]
-
GiveTheLoveAround
- Vorderende Schrijver
- Berichten: 365
- Lid geworden op: 11-04-2014 16:11
[b][size=18]@ Jason[/size][/b]
[b]Noëlla Moara Rosefield[/b]
Ik staarde hem kort aan om na te denken over zijn opmerking. "Min of meer" Gaf ik uiteindelijk langzaam toe en keek hem in kort in zijn turquoise blauwe ogen aan . Ik glimlachte kort. Uniek, en toch kwamen ze me bekend voor. Mijn hoofd hield ik een beetje schuin en bekeek hem nog is goed. Zodra ik merkte dat ik hem nogal overdreven opvallend bekeek keek ik hem maar weer aan "Jason toch?" Vroeg ik aan hem. Man die ogen.. Ik had nog nooit iemand ontmoet met zulke ogen, of misschien wel. Turquoise ogen had ik een keer gezien en ik wist niet wie en waneer maar ik wist toch echt zeker dat ik ze eerder had gezien.
[b]Noëlla Moara Rosefield[/b]
Ik staarde hem kort aan om na te denken over zijn opmerking. "Min of meer" Gaf ik uiteindelijk langzaam toe en keek hem in kort in zijn turquoise blauwe ogen aan . Ik glimlachte kort. Uniek, en toch kwamen ze me bekend voor. Mijn hoofd hield ik een beetje schuin en bekeek hem nog is goed. Zodra ik merkte dat ik hem nogal overdreven opvallend bekeek keek ik hem maar weer aan "Jason toch?" Vroeg ik aan hem. Man die ogen.. Ik had nog nooit iemand ontmoet met zulke ogen, of misschien wel. Turquoise ogen had ik een keer gezien en ik wist niet wie en waneer maar ik wist toch echt zeker dat ik ze eerder had gezien.
-
Enigmatic
- Beheerder
- Berichten: 98
- Lid geworden op: 07-04-2014 20:12
[size=18][b]@ Noëlla[/b][/size]
[b]Jason Nova[/b]
Het meisje staarde naar me en dat nam ik haar niet kwalijk, want dat maakte ik iedere dag mee met zoveel meisjes. Ik schepte er niet mee op en maakte er ook geen heel gedoe erover.
"Jason toch?" vroeg ze dan aan me, waardoor ik mijn hoofd weer naar haar toe draaide. Op zich vond ik het een domme vraag, want uiteindelijk wist iedereen op school mijn naam. Ik trok het me niet echt aan want ze wilde waarschijnlijk gewoon een gesprek aanknopen, al was ik daar niet echt voor in. Maar ik knikte toch.
"En jij bent?" vroeg ik zachtjes, omdat de leerkracht aan het praten was.
[b]Jason Nova[/b]
Het meisje staarde naar me en dat nam ik haar niet kwalijk, want dat maakte ik iedere dag mee met zoveel meisjes. Ik schepte er niet mee op en maakte er ook geen heel gedoe erover.
"Jason toch?" vroeg ze dan aan me, waardoor ik mijn hoofd weer naar haar toe draaide. Op zich vond ik het een domme vraag, want uiteindelijk wist iedereen op school mijn naam. Ik trok het me niet echt aan want ze wilde waarschijnlijk gewoon een gesprek aanknopen, al was ik daar niet echt voor in. Maar ik knikte toch.
"En jij bent?" vroeg ik zachtjes, omdat de leerkracht aan het praten was.
[img]http://i.imgur.com/00B9TLU.png[/img]
-
GiveTheLoveAround
- Vorderende Schrijver
- Berichten: 365
- Lid geworden op: 11-04-2014 16:11
[size=18][b]@ Jason[/b][/size]
[b]Noëlla Moara Rosefield[/b]
"Noëlla" Stelde ik mezelf zachtjes voor en keek toen weer kort naar mijn schrift terwijl ik na dacht. Jason met turquoise blauwe ogen.. Mijn hoofdpijn zette steeds meer op en leunde nu met mijn handen op mijn hoofd. Ik sloot kort mijn ogen en haalde diep adem. Even voelde ik mezelf gezien ik me niet op mijn ongemakkelijk voelde in de klas maar in mijn hoofd.
[b]Noëlla Moara Rosefield[/b]
"Noëlla" Stelde ik mezelf zachtjes voor en keek toen weer kort naar mijn schrift terwijl ik na dacht. Jason met turquoise blauwe ogen.. Mijn hoofdpijn zette steeds meer op en leunde nu met mijn handen op mijn hoofd. Ik sloot kort mijn ogen en haalde diep adem. Even voelde ik mezelf gezien ik me niet op mijn ongemakkelijk voelde in de klas maar in mijn hoofd.
-
Inge
- Newbie
- Berichten: 45
- Lid geworden op: 09-04-2014 21:42
[quote="xAnouk"]Rahl Khan
Ze zei dat het erop leek dat de wind op haar reageerde, hij knikte een beetje. “Misschien tijd om dat echt uit te zoeken.” Zei hij op een lichtelijke mysterieuze wijze tegen haar en hij grinnikte even. Ze zei tegen hem dat het erop leek alsof ze hem gewoon hard geslagen had., maar ze geloofde hem wel. Hij grijnsde naar haar.
“En m’n shirt dan?” vroeg hij aan haar. Op de plek waar Valentina hem gebrand had, was zijn shirt weggebrand.” Hij glimlachte naar Kiki, normaal was hij niet zo welbespraakt tegen vreemden, maar bij haar was het heel erg anders, niet dat hij haar leuk vond of zo, maar gewoon dat bekende gevoel.
Ze fluisterde nu met een lachje wat hij had gedaan, of hij Valentina had uitgescholden.
“Ja, duh.” Zei hij eveneens met een lachje tegen haar terug. “Ik schrok me de tering door dat wijf.”[/quote]
[b]Kiki Carter[/b]
Ze haalde haar schouders wat op. "Er zijn nog genoeg dingen die ik moet uitzoeken maarja. Mijn zusje weet hier niks van, durf het haar niet eens te vertellen. Wordt ze weer bezorgd en al dat." zei ze met haar ogen rollend, een klein grinnikje erachter aan. Toen hij zijn shirt liet zien keek ze weer verbaasd, dat was nog niet opgevallen. "Hmm. Heel apart." zei ze wat bedachtzaam. Voor een moment ging haar blik door de klas heen en daarna weer naar hem toen hij met een lachje terug praatte. "Snap ik. Ik zelf zou het echter niet zo snel doen, ik ben nogal oplettend op dat gebied." fluisterde ze een beetje terug. Ze had het werkelijk gezellig met hem, dat had ze vaak niet zo snel met een vreemde. Maar, hij voelde ook totaal niet als een vreemde. Ze keek opnieuw rond en fronste her en der een keer. "Volgens mij zitten er meer mensen hier met hetzelfde probleem.." zei ze zachtjes, nieuwsgierig naar wat er allemaal aan de hand was.
Ze zei dat het erop leek dat de wind op haar reageerde, hij knikte een beetje. “Misschien tijd om dat echt uit te zoeken.” Zei hij op een lichtelijke mysterieuze wijze tegen haar en hij grinnikte even. Ze zei tegen hem dat het erop leek alsof ze hem gewoon hard geslagen had., maar ze geloofde hem wel. Hij grijnsde naar haar.
“En m’n shirt dan?” vroeg hij aan haar. Op de plek waar Valentina hem gebrand had, was zijn shirt weggebrand.” Hij glimlachte naar Kiki, normaal was hij niet zo welbespraakt tegen vreemden, maar bij haar was het heel erg anders, niet dat hij haar leuk vond of zo, maar gewoon dat bekende gevoel.
Ze fluisterde nu met een lachje wat hij had gedaan, of hij Valentina had uitgescholden.
“Ja, duh.” Zei hij eveneens met een lachje tegen haar terug. “Ik schrok me de tering door dat wijf.”[/quote]
[b]Kiki Carter[/b]
Ze haalde haar schouders wat op. "Er zijn nog genoeg dingen die ik moet uitzoeken maarja. Mijn zusje weet hier niks van, durf het haar niet eens te vertellen. Wordt ze weer bezorgd en al dat." zei ze met haar ogen rollend, een klein grinnikje erachter aan. Toen hij zijn shirt liet zien keek ze weer verbaasd, dat was nog niet opgevallen. "Hmm. Heel apart." zei ze wat bedachtzaam. Voor een moment ging haar blik door de klas heen en daarna weer naar hem toen hij met een lachje terug praatte. "Snap ik. Ik zelf zou het echter niet zo snel doen, ik ben nogal oplettend op dat gebied." fluisterde ze een beetje terug. Ze had het werkelijk gezellig met hem, dat had ze vaak niet zo snel met een vreemde. Maar, hij voelde ook totaal niet als een vreemde. Ze keek opnieuw rond en fronste her en der een keer. "Volgens mij zitten er meer mensen hier met hetzelfde probleem.." zei ze zachtjes, nieuwsgierig naar wat er allemaal aan de hand was.
-
xAnouk
- Newbie
- Berichten: 37
- Lid geworden op: 12-04-2014 17:40
Rahl Khan
Ze had het over haar zusje en een naam kwam plotseling bij hem boven borrelen. “Sienna.” Fluisterde hij, hij wist niet waarom hij het wist, hij had de naam eerder gehoord, het klonk hem bekend in de oren, maar hij wist niet meer waarvan en waarom wist hij dat die naam te maken had met Kiki? Hij schrok een beetje van zichzelf en slikte even. Dit werd vreemd, dit werd heel erg vreemd.
“Ach, ik ben behoorlijk impulsief en als iets me niet zint, dan zeg ik het ook meteen.” Hij haalde zijn schouders even op, sommige mensen konden het goed met hem vinden, anderen wat minder. Hij hoorde nog meer gefluister, de klas was helemaal niet stil meer omdat ze mochten overleggen over de sommen, maar hij liet zijn blik door de klas heen glijden door de woorden van Kiki.
“Ik denk het ook, jij herkent ze ook hé? Vaag, alsof ze je kent, maar eigenlijk weet je niet eens hun naam.” Zei Rahl nu. Hij werd er steeds nieuwsgieriger naar en gretiger naar een oplossing.
Ze had het over haar zusje en een naam kwam plotseling bij hem boven borrelen. “Sienna.” Fluisterde hij, hij wist niet waarom hij het wist, hij had de naam eerder gehoord, het klonk hem bekend in de oren, maar hij wist niet meer waarvan en waarom wist hij dat die naam te maken had met Kiki? Hij schrok een beetje van zichzelf en slikte even. Dit werd vreemd, dit werd heel erg vreemd.
“Ach, ik ben behoorlijk impulsief en als iets me niet zint, dan zeg ik het ook meteen.” Hij haalde zijn schouders even op, sommige mensen konden het goed met hem vinden, anderen wat minder. Hij hoorde nog meer gefluister, de klas was helemaal niet stil meer omdat ze mochten overleggen over de sommen, maar hij liet zijn blik door de klas heen glijden door de woorden van Kiki.
“Ik denk het ook, jij herkent ze ook hé? Vaag, alsof ze je kent, maar eigenlijk weet je niet eens hun naam.” Zei Rahl nu. Hij werd er steeds nieuwsgieriger naar en gretiger naar een oplossing.
-
Inge
- Newbie
- Berichten: 45
- Lid geworden op: 09-04-2014 21:42
@ Rahl
[b]Kiki Carter[/b]
Haar wenkbrauwen gingen omhoog toen hij de naam noemde van haar zusje, ze was niet eens zo bekend hier op school. Hoe kon hij dat in hemelsnaam weten? "Ehh.. Ja inderdaad.." zei een beetje verbaasd, geschrokken. Ze merkte dat hij er zelf ook van schrok, het liet haar grinniken. Ze knikte een beetje naar hem toen hij liet merken dat hij gewoon zei waar het op sloeg. "Ik kan dat enkel alleen met goede vrienden van me, maar bij mensen die ik amper ken? Nee dankje." zei ze met een klein lachje. Ze mocht hem wel, puur en alleen om het feit dat hij gewoon recht voor z'n raap was.
Overige klasgenoten begonnen nu te overleggen en al dat, het was gelukkig niet té luidruchtig. Ze knikte een beetje bij Rahl's woorden. "Zo'n gevoel is inderdaad aanwezig, snap er niks van. Het maakt me echt zo erg door de war." zei ze hoofdschuddend met een flauw glimlachje. "Ach, sinds ik buiten bewust zijn ben geraakt thuis is alles vreemder geworden. Sindsdien is dat wind gebeuren ook begonnen.." fluisterde ze opnieuw, puur en alleen omdat ze vond dat Rahl's buurman dit niet persé hoefde te horen.
[b]Kiki Carter[/b]
Haar wenkbrauwen gingen omhoog toen hij de naam noemde van haar zusje, ze was niet eens zo bekend hier op school. Hoe kon hij dat in hemelsnaam weten? "Ehh.. Ja inderdaad.." zei een beetje verbaasd, geschrokken. Ze merkte dat hij er zelf ook van schrok, het liet haar grinniken. Ze knikte een beetje naar hem toen hij liet merken dat hij gewoon zei waar het op sloeg. "Ik kan dat enkel alleen met goede vrienden van me, maar bij mensen die ik amper ken? Nee dankje." zei ze met een klein lachje. Ze mocht hem wel, puur en alleen om het feit dat hij gewoon recht voor z'n raap was.
Overige klasgenoten begonnen nu te overleggen en al dat, het was gelukkig niet té luidruchtig. Ze knikte een beetje bij Rahl's woorden. "Zo'n gevoel is inderdaad aanwezig, snap er niks van. Het maakt me echt zo erg door de war." zei ze hoofdschuddend met een flauw glimlachje. "Ach, sinds ik buiten bewust zijn ben geraakt thuis is alles vreemder geworden. Sindsdien is dat wind gebeuren ook begonnen.." fluisterde ze opnieuw, puur en alleen omdat ze vond dat Rahl's buurman dit niet persé hoefde te horen.
-
xAnouk
- Newbie
- Berichten: 37
- Lid geworden op: 12-04-2014 17:40
@ Kiki
Rahl Khan
“Ik weet niet hoe ik dat wist…” Fluisterde hij nu nadat ze allebei geschrokken waren. Hij glimlachte wel een beetje naar haar doordat ze grinnikte. Ze zei dat wat hij kon, zij alleen bij haar vrienden kon doen, bij mensen die ze amper kende, daarbij deed ze het niet.
“Dat is juist spannend.” Lachte hij haar toe.
“Rahl, houd je wel bij de stof, ik geloof niet dat de sommen grappig zijn.” Sprak de leraar tegen hem, hij keek de man even aan en mopperde wat. “Misschien is de som wel grappig omdat ik er geen hol van begrijp.” Sneerde Rahl terug, de leraar hief zijn ogen even ter hemel omdat hij wist dat hier niets aan te veranderen viel. Zo was Rahl en dan kon hij wel in discussie gaan, met Rahl was dat een hopeloze zaak.
Het maakte Kiki allemaal wat in de war, ze snapte er niets meer van. Sinds ze buiten bewustzijn was geraakt, was de wind begonnen. Zijn mond viel half open.
“Hoe lang geleden was dat, Kiki?” Vroeg hij doordringend. Hij keek haar aan en boog zich wat meer over de tafel heen.
Rahl Khan
“Ik weet niet hoe ik dat wist…” Fluisterde hij nu nadat ze allebei geschrokken waren. Hij glimlachte wel een beetje naar haar doordat ze grinnikte. Ze zei dat wat hij kon, zij alleen bij haar vrienden kon doen, bij mensen die ze amper kende, daarbij deed ze het niet.
“Dat is juist spannend.” Lachte hij haar toe.
“Rahl, houd je wel bij de stof, ik geloof niet dat de sommen grappig zijn.” Sprak de leraar tegen hem, hij keek de man even aan en mopperde wat. “Misschien is de som wel grappig omdat ik er geen hol van begrijp.” Sneerde Rahl terug, de leraar hief zijn ogen even ter hemel omdat hij wist dat hier niets aan te veranderen viel. Zo was Rahl en dan kon hij wel in discussie gaan, met Rahl was dat een hopeloze zaak.
Het maakte Kiki allemaal wat in de war, ze snapte er niets meer van. Sinds ze buiten bewustzijn was geraakt, was de wind begonnen. Zijn mond viel half open.
“Hoe lang geleden was dat, Kiki?” Vroeg hij doordringend. Hij keek haar aan en boog zich wat meer over de tafel heen.
-
Inge
- Newbie
- Berichten: 45
- Lid geworden op: 09-04-2014 21:42
[b]Kiki Carter[/b]
Ze schudde haar hoofd opnieuw toen hij mededeelde dat tegen vreemden in gaan juist spannend was. "Nogmaals; nee dankje. Als ik ooit een vreemde tegen me heb dan haal ik jou er wel bij." zei ze met een kort lachje. Ze keek snel om toen de leraar zich op Rahl richtte maar ze bleef gewoon gedraaid op haar stoel zitten aangezien hij haar niet aansprak. De leraar wist goed dat Kiki wiskunde snapte en nooit een onvoldoende zou halen. Ze rolde met haar ogen om Rahl's gemopper, jongens waren inderdaad een hopeloze zaak.
Ze keek weer wat voor zich uit maar merkte in haar ooghoeken dat Rahl's mond open viel, ze keek even verbaasd en boog wat naar achter op het moment dat hij zich over zijn tafeltje boog. "Ehm. Paar weken geleden? Wat heeft dit allemaal te betekenen?" vroeg ze nieuwsgierig. Hij wist schijnbaar veel te weten over wat er allemaal gaande was. Opeens werden haar ogen groot en boog zij ook over zijn tafeltje heen. "Zeg me niet dat hetzelfde bij jouw is gebeurd." fluisterde ze met haar tanden op elkaar terwijl ze hem met grote ogen aan keek. Haar hoofd draaide zich naar Valentina, naar de andere 2 mensen die een stukje verderop zaten. Dat gevoel, zouden hun hetzelfde hebben meegemaakt? Zou het? Verward keek ze weer wat weg.
Ze schudde haar hoofd opnieuw toen hij mededeelde dat tegen vreemden in gaan juist spannend was. "Nogmaals; nee dankje. Als ik ooit een vreemde tegen me heb dan haal ik jou er wel bij." zei ze met een kort lachje. Ze keek snel om toen de leraar zich op Rahl richtte maar ze bleef gewoon gedraaid op haar stoel zitten aangezien hij haar niet aansprak. De leraar wist goed dat Kiki wiskunde snapte en nooit een onvoldoende zou halen. Ze rolde met haar ogen om Rahl's gemopper, jongens waren inderdaad een hopeloze zaak.
Ze keek weer wat voor zich uit maar merkte in haar ooghoeken dat Rahl's mond open viel, ze keek even verbaasd en boog wat naar achter op het moment dat hij zich over zijn tafeltje boog. "Ehm. Paar weken geleden? Wat heeft dit allemaal te betekenen?" vroeg ze nieuwsgierig. Hij wist schijnbaar veel te weten over wat er allemaal gaande was. Opeens werden haar ogen groot en boog zij ook over zijn tafeltje heen. "Zeg me niet dat hetzelfde bij jouw is gebeurd." fluisterde ze met haar tanden op elkaar terwijl ze hem met grote ogen aan keek. Haar hoofd draaide zich naar Valentina, naar de andere 2 mensen die een stukje verderop zaten. Dat gevoel, zouden hun hetzelfde hebben meegemaakt? Zou het? Verward keek ze weer wat weg.