[Openbaar] Supernatural Liars

[xAnouk]

@Valentina

Rahl Khan

Ze had zelfs het lef om achter hem aan te komen, hij draaide zich verbaasd naar haar om. Ze zei dat ze tegen hem praatte en dat hij dan niet zomaar weg ging lopen. “Ik bepaal zelf wel wat ik doe.”Bromde hij tegen haar terug. Zijn arm begon steeds warmer te worden onder haar aanraking en wanneer hij het voelde branden, duwde hij haar weg.
“Tyfuswijf!” Schreeuwde hij haar nu toe. Er was een heftige en woedende uitdrukking in zijn ogen te zien en hij had bijna de neiging om haar een klap te verkopen. Vloekend bekeek hij zijn arm even, het viel gelukkig allemaal wel mee, maar hoe kon ze dit? Hoe had ze in godsnaam zijn arm kunnen verbranden. Ze leek er zelf nogal ondersteboven van te zijn, maar Rahl kende geen medelijden. Hij liep naar het kraantje in de gangen en liet zijn arm koelen. Hij slaakte een diepe zucht en wanneer het niet meer prikte besloot hij de klas in te lopen.
Zijn blik gleed over de aanwezigen, de leraar was inmiddels al gestart met de lessen en vroeg hem waar hij zo laat vandaan kwam. Hij liet zijn arm zien.
“Ongelukje bij scheikunde.” Zei hij schouderophalend, aangezien hij geen zin had om dit rare verschijnsel uit te leggen. Daarna gleden zijn ogen weer over het andere meisje heen ze zat bij het raam. Hij keek naar een bekende van hem die achter haar zat. Daarna ging hij naast die jongen zitten, zo kon hij het meisje voor hem ook in de gaten houden, zij was net zo vreemd als dat wijf wat net zijn arm verbrand had. Zou ze hetzelfde kunnen?

[Inge]

[b]Kiki Carter[/b]

Ze was ondertussen bijna de hele les naar buiten aan het kijken, wiskunde begreep ze ondertussen wel dus ze deed niet echt de moeite om op te letten. Niet alleen haar ogen maar die van zo'n beetje de hele klas richtte zich op de jongen die vrij laat binnen kwam lopen. Haar ogen werden voor enkele seconden groot, het was de jongen waar ze elke keer zo'n raar gevoel bij had. Ze knipperde een paar keer en probeerde weer de andere kant op te kijken maar toen de jongen langs haar voorbij liep gleden haar ogen weer naar hem net zo lang voordat hij uit haar zicht was verdwenen, hij zat dus achter haar. Geweldig. Ze slikte een keer en besloot maar gewoon weer naar buiten te kijken, echter waardeerde de leraar dit niet bepaald en besloot haar uit haar gedachtes te halen door lekker hard met de platte hand op haar tafeltje te slaan. Ze schrok op en door haar schrikreactie ging er een windvlaag door het lokaal heen wat alle bladzijdes van de boeken deed omslaan tot ze helemaal dichtwaren. De haren van Kiki zelf werden uit haar gezicht geblazen en met grote ogen keek ze naar de leraar. Een flauwe glimlach kwam op haar gezicht te staan en de leraar liep op een rustig tempo weer terug naar voren en ging verder met uitleggen. Ze moest even diep ademhalen en maakte rustig haar wiskunde boek weer open op de goede bladzijde, ze wreef met haar handen wat over haar gezicht en ging uiteindelijk door haar haar. Ze zette haar ellebogen op het tafeltje en hield haar handen in haar nek terwijl ze wat geschrokken naar haar boek staarde. Dit kon geen toeval zijn, gewoon niet. Ze sloot haar ogen even, ze voelde de ogen van haar klasgenoten op haar achterhoofd branden.

[xAnouk]

@ kiki


Rahl Khan

Hij haalde zijn boek uit zijn tas en stalde het op tafel uit, een schrift had hij niet. Maar de leraar had het al opgegeven om hem tot inkeer te brengen dat hij echt wel een schrift nodig had. Hij stootte de jongen naast hem aan wanneer de leraar naar het meisje voor hun kwam gelopen. Hij sloeg op haar tafel waardoor ze schrok. De jongen naast hem begon keihard te lachen, maar hij werd stil, hoewel hij normaal net zo hard mee had gelachen. Nu stond hij perplex. Zij was precies hetzelfde als die andere. Precies hetzelfde.
Hij tikte op haar schouder toen de leraar weg was.
“Jij bent ook zo, wat is dit? De ene brandt mijn arm er bijna af en jij heb invloed op de wind.” Fluisterde hij haar nu toe.

[Inge]

@Rahl

[b]Kiki Carter[/b]

Ze opende haar ogen direct en draaide haar hoofd een stukje toen ze op haar schouder werd getikt. Ze luisterde naar zijn woorden, keek eerst terug naar de leraar maar merkte al gauw dat hij met zijn rug naar de klas stond. Ze draaide daarna een stukje op haar stoel, meestal wou ze dit soort gesprekken met vreemden vermijden maar bij hem voelde het alsof ze elkaar al kenden. Ze draaide haar hoofd naar hem. "Ik weet dat het geen toeval is maar dat ik de wind beïnvloed? Nee dankje, daar geloof ik nog niet helemaal in." fluisterde ze terug met een flauw glimlachje. "Maar aangezien jij het in de gaten hebt, weet je er ook wat van af of niet?" voegde ze er daarna aan toe met een serieus gezicht. Ze bleef hem nog voor enkele seconden aankijken, zo vreemd was dit allemaal. Ze knipperde dan een paar keer en keek opnieuw naar de leraar, nog steeds met zijn rug naar de klas. Beter, zei ze in haar hoofd terwijl ze haar blik toch weer naar de jongen draaide. "Ik ben Kiki trouwens." fluisterde ze uit het niets. Ze besloot zich maar gewoon voor te stellen aangezien ze nu toch al aan het praten waren.

[Enigmatic]

[b]Valentina Red[/b]

In de toiletten aangekomen, snelde ik naar de wastafel en leunde erop met mijn hoofd diep naar beneden gebogen. Ik was enorm van slag omdat ik dacht dat het over was, dat het uiteindelijk leek dat er helemaal niets met me aan de hand was. Maar het was teruggekomen en het irriteerde me dat Rhal nu wist waartoe ik in staat was. Natuurlijk was niemand anders erbij dus wie zou hem dan ook gaan geloven? Ik had meer invloed op de mensen hier op school dan hij, dus het was wel meer dan voorspelbaar dat ze hem eerder als gek zouden verklaren, dan zijn woorden in acht te nemen.
Ik ademende diep in door mijn neus en weer uit via mijn mond. Dit herhaalde ik enkele keren, waarna ik mijn hoofd hief en mezelf aankeek in de spiegel. Ik zag er bleker uit, waarschijnlijk gewoon omdat ik van slag was.
"Oké, Valentina," sprak ik tegen mezelf. "Laat jezelf niet kennen." Mijn handen gleden van de wastafel en vielen weer naast mijn slanke lichaam. Ik hief mijn kin trots de hoogte in en liet mijn blik even vluchtig over mijn spiegelbeeld gaan. Mijn schouders trok ik iets naar achter en met nog een laatste goedkeurende blik, knipperde ik met mijn ogen totdat het vocht van de wachtende tranen verdwenen, voordat ik naar buiten ging. Door de lege gang liep ik richting het wiskunde lokaal, proberend de gebeurtenis met Rahl van me af te zetten en te doen alsof het niet had plaatsgevonden. Bij de deur van het lokaal aangekomen, klopte ik op de deur en niet veel later deed de leerkracht openen.
"Valentina." De stem van de leerkracht klonk verbaasd en een tikkeltje verrast om mij als laatkomer te moeten binnenlaten. Hij bekeek mijn gezicht eens vluchtig wanneer ik binnenliep, zoekend naar een reden die hij niet zou vinden zonder dat ik wat zei. "Waarom ben je te laat?"
Ik zette een onschuldige, brave glimlach op en hief mijn linkerschouder een beetje op.
"Het spijt me, meneer, ik voelde me niet zo goed. Ik kom van het toilet." Natuurlijk vergaf hij het me omdat ik zijn favoriete leerling was en omdat ik overtuigend overkwam.
"Nou, neem dan snel plaats," zei hij glimlachend. "Deze leerstof is belangrijk." Ik glimlachte en liep naar mijn vaste plaats naast mijn vrienden. Daarbij kwam ik langs Rhal en ik wierp hem een intense, licht minachtende blik toe. Als die eikel niet zo arrogant was geweest, was het nooit gebeurd en was het nog steeds mijn geheim geweest. Niemand wist ervan af, behalve hij. Ik hoopte dat hij zijn mond zou houden, want anders zou het hem zuur komen te staan. Je solde niet met Valentina Red.

[xAnouk]

Rahl Khan

Ze keek even naar de leraar om te zien of hij wel of niet oplette. Hij lette niet op, Rahl hield hem constant vanuit zijn ooghoeken in de gaten.
Ze geloofde er niet in dat zij de wind beïnvloedde, had hij het dan toch mis? Hij dacht even na en schudde langzaam zijn hoofd.
“Dus het was puur toeval dat het elke keer begon te waaien als jij in de buurt was?” vroeg hij nu nog een keer, teleurgesteld dat hij het fout had.
“Ik weet het niet, maar dat mensen een soort gaven hebben… dat klinkt zo normaal in mijn oren, ik weet niet waarom.” Sprak hij nu zachtjes tegen haar. Dat was ook voor het eerst dat hij zoiets tegen iemand zei.
“Kijk, ze verbrandde me gewoon.” Hij liet zijn arm even zien en de lichte brandwond die daarop te zien was. Hij begreep er zelf ook vrij weinig van allemaal, maar hij kende haar ergens van, alsof hij vroeger goed met haar bevriend was geweest, maar het niet meer wist.
“Rahl.” Zei hij nu ook zijn naam omdat ze zich aan hem voorstelde.
Valentina kwam weer binnen, nu de leraar haar naam zei, wist hij ook weer hoe ze heette, ze wierp hem een minachtende blik toe en hij grinnikte, waarom zou hij zich er ook maar iets van aantrekken? Ze was niets in zijn ogen.
"Haar bedoel ik dus." Zei hij tegen Kiki en hij knikte even naar Valentina, want als ze het zo wilde spelen, dan kon hij er ook wat van.

[Inge]

@Rahl

[b]Kiki Carter[/b]

Ze greens even en haalde haar schouders op. "Elke keer als ik gefrustreerd raak, boos wordt of ergens van schrik lijkt het alsof de wind daarop reageert. Ik weet het niet." zei ze uiteindelijk, ze klonk alsof ze zelf een beetje in de war was. Haar wenkbrauwen schoten omhoog toen hij zijn arm liet zien. "Oh wauw, lijkt alsof ze je gewoon hard heeft geknepen. Maar ik geloof je wel hoor." zei ze met een zacht lachje, ze glimlachte klein erachteraan toen hij zich ook voorstelde. "Aangenaam." Haar hoofd draaide zich automatisch naar de leraar toe toen ze hem hoorde praten, ze haalde even een wenkbrauw. Zit Valentina bij hun in de klas? Dat is een verassing. Ze negeerde het verder maar merkte wel de minachtende blik op en hoorde Rahl daarna grinniken. Ze schudde even haar hoofd toen hij bedoelde op Valentina van wat ze hem had aangedaan, zonder haar hoofd te draaien zag ze haar al in haar ooghoeken. Snel keek ze weer richting Rahl. "En laat me raden, je hebt d'r uitgescholden ofzo? Slim gedaan." fluisterde ze met een klein lachje en schudde nogmaals haar hoofd. Ach ze kon er wel om lachen maar nam enkel niet het risico om Valentina aan te kijken,

[xAnouk]

Rahl Khan

Ze zei dat het erop leek dat de wind op haar reageerde, hij knikte een beetje. “Misschien tijd om dat echt uit te zoeken.” Zei hij op een lichtelijke mysterieuze wijze tegen haar en hij grinnikte even. Ze zei tegen hem dat het erop leek alsof ze hem gewoon hard geslagen had., maar ze geloofde hem wel. Hij grijnsde naar haar.
“En m’n shirt dan?” vroeg hij aan haar. Op de plek waar Valentina hem gebrand had, was zijn shirt weggebrand.” Hij glimlachte naar Kiki, normaal was hij niet zo welbespraakt tegen vreemden, maar bij haar was het heel erg anders, niet dat hij haar leuk vond of zo, maar gewoon dat bekende gevoel.
Ze fluisterde nu met een lachje wat hij had gedaan, of hij Valentina had uitgescholden.
“Ja, duh.” Zei hij eveneens met een lachje tegen haar terug. “Ik schrok me de tering door dat wijf.”

[GiveTheLoveAround]

[b]Shanaya Noëlla Rosefield[/b]
Ik zat stilletjes in de les ik had nogal last van stemmingswisselingen en ik wist niet echt waarom. Het ging me irriteren.. Ik keek kort naar de leraar en beet een beetje op mijn nagel. Dat had ik alleen trouwens als ik op school zat, vooral in de kantine eiste mijn emoties hun tol. Zuchtend ging ik maar aan het werk voor afleiding. Niet dat het geweldig leuke afleiding was, maar ik moest iets.. Kort keek ik om me heen terwijl ik op mijn wang beet. Concentreren lukte me niet echt dus lette ik ook niet echt meer op. Ik had niet eens meer zin om daar mijn best voor te doen.

[Enigmatic]

[size=18][b]@ Noëlla (even aangepast, haha :p)[/b][/size]


[b]Jason Nova[/b]

Naast me zat een meisje op haar nagel te bijten, wat ik eigenlijk erg vies vind. Maar wat mijn aandacht had getrokken was haar zenuwachtige gedrag. Dat was nu al een tijdje dat ik dat had opgemerkt en ik had me altijd al afgevraagd waarom ze zo zenuwachtig in de les zat. Daarnaast vroeg ik me ook af waarom ik het gevoel had dat ik haar kende. Dit had ik wel bij meerdere mensen, waaronder Valentina en Rahl.
Ik was haar al enkele minuten in het oog aan het houden, hoe ze om haar heen keek, hoe de spieren in haar wangen verstrakten toen ze op haar wang beet. Ze was een vreemd type, niet alleen omwille van haar gedrag maar ook omwille van het bekende gevoel dat ik bij haar had.