The Secret

[Inge]

[b]Lynn Evans[/b]

Ze greens even toen hij mededeelde dat hij wel tegen een stootje kon, ze nam nog een slok van haar koffie en liet deze steunen tussen haar handen in op haar schoot. "We hebben ook Thee hoor." zei ze grappend en grinnikte even een keer. Ze had wel in de gaten dat hij tegenover haar ging zitten aan de andere kant van het bureau, ze keek even op en werd natuurlijk weer gevangen door zijn ogen. Hij vroeg een aantal dingen, dingen waar Lynn meestal liever niet over praatte maar het voelde alsof ze hem wel kon vertrouwen. Ze keek weer wat naar beneden en zuchtte zacht, ze besloot al zijn vragen bij elkaar uit te leggen. "Het begon allemaal op de middelbare school. Ik zat in het laatste jaar en nadat ik had ingevuld wat ik wou gaan studeren besloten mijn ouders mij plotseling maar van school te halen." begon ze, keek hem daarna weer aan. "Mijn tante en ik dachten dat het kwam doordat ik rechten wou studeren, dat ze bang waren dat zodra ik het niet eens was met hun bedrijf dat ik ze aan kon klagen of zo. Of ze wouden Ik weet het niet zeker, het is een gokje." zei ze, op het einde een klein onzeker lachje. "Mijn tante zorgde ervoor dat ik stiekem, achter mijn ouders hun rug om, mijn laatste jaar af kon maken zodat ik tenminste een diploma had. Dat werkte, echter toen mijn ouders erachter kwamen.. Ik heb mijn tante sindsdien niet meer gezien of gesproken.." vervolgde ze, tussen de laatste zinnen een kleine pauze. "Mijn vriendinnen wouden afspreken, dat deden we ook de eerste paar keer. Echter accepteerde mijn moeder dat, deden we het achter mijn vaders rug om. Natuurlijk kwam mijn vader erachter, kregen wij beide op onze kop en heb mijn vriendinnen ondertussen al zeker bijna 3 jaar niet gezien." zei ze nu toch wel wat teleurgesteld, verdrietig en keer weer naar beneden toe naar haar koffie. Ze was weer wat stil en zuchtte nogmaals terwijl ze weer opkeek. "Ik ben 22, zit nu ondertussen al 5 jaar thuis. Dus ja, je kunt zeggen dat ik hier opgesloten zit. Voor mijn vader gaat het bedrijf voor alles, zo dus ook mijn tienerleven." zei ze met een beetje een arrogant toontje en dronk de laatste paar slokken van haar koffie voordat ze de beker in de prullenbak gooide. Ze beet op de binnenkant van haar wang, ze praatte hier werkelijk met niemand over maar het voelde wel fijn om het eindelijk eens kwijt te kunnen. Door de jaren heen had ze heel wat haat opgebouwd tegen haar vader, tegen het bedrijf. Puur omdat het haar complete vrijheid af heeft genomen. "Mijn vriendinnen sms'te vanochtend na een lange tijd of ik kon afspreken, naar de bios of een terrasje pakken. Maar natuurlijk mocht dit niet van me vader en samen met de preken die ik gisterenavond en vanochtend kreeg was hij goed chagrijnig geworden. Mijn vriendinnen zijn het een beetje zat aan het worden.." zei ze tot slot na een stilte en wreef even gefrustreerd over haar slapen heen terwijl ze haar ogen even sloot.

[Enigmatic]

[b]Daniel Maximus[/b]

Ze grapte dat er ook thee was en ik glimlachte. Eigenlijk had ik meer trek in bloed dan eender ander voedsel. Ik moest weer even uit jagen gaan vanavond zodat ik niet te veel aangetrokken worden daar haar bloed. Ze kon nogal snel van haar oren maken en ik wilde het niet op mijn geweten hebben om haar hebben aangerand vanwege haar bloed. Ik kon mezelf heel goed beheersen, maar er mocht maximaal een week tussenzitten voor ik werkelijk onvoorspelbaar en oncontroleerbaar werd.
Toen ze begon te vertellen merkte ik dat ze het moeilijk had en hoewel ik dacht dat ze wel een kneep in haar schouder kon gebruiken, keek ik haar gewoon luisterend aan. Ze had duidelijk geen goede band met haar ouders, wat bij veel rijke families het geval was.
"Eigenlijk maakt het niet veel uit of je nu rechten gestudeerd had of niet. Als je ertegen was geweest, had je ze hoe dan ook kunnen aanklagen," zei ik. "Ik begrijp trouwens niet waarom je niet met je vriendinnen mag afspreken, alsof je daardoor iets verkeerd doet..." Ik rolde met mijn ogen. "Ik ben trouwens 23." Natuurlijk was ik ouder maar lichamelijk was ik een man van 23. Plots werd er op de deur geklopt en ik zag George staan.
"Benjamin, tijd om verder te werken," zei hij vrolijk. "We hebben jouw slimme kop nodig bij wat complexere zaken." Ik knikte en richtte me weer tot Lynn.
"Tijd om de handen weer uit de mouwen te steken," zei ik en stond op waarna ik haar nog een glimlach schonk en haar kantoor verliet. Ik had iets te regelen.

Om vijf uur waren we klaar met werken en nadat ik iedereen gedag had gezegd en mijn witte jas had weggehangen, zocht ik Lynn op. Ik zag haar lopen in de gang en hield haar tegen.
"Lynn," zei ik, merkend dat ik haar voor de eerste keer bij haar voornaam had aangesproken. "Ik moest van je vader zeggen dat je om zes uur klaar moest staan, want je moest iets belangrijks voor hem regelen," meldde ik. "Ik was daarstraks bij hem om een dossier af te geven. Hij was vrij druk dus vroeg hij of ik het even kon doorgeven." Ik wilde doorgaan maar dan bedacht ik me nog iets. "Oh ja, je moest je een beetje opkleden. Wat je aantrekt mocht je zelf bepalen." Ik glimlachte en stak mijn hand op. "Tot morgen." Ik vertrok al gauw naar huis.

[Inge]

[b]Lynn Evans[/b]

Ze was klaar met haar verhaal, verwachtte eigenlijk een kort antwoord als 'aha' of 'oh dat is klote' zoals ze altijd dacht. Maar ze kreeg een ander antwoord, ze kreeg een soort van steuntje in de rug. Iemand die haar begreep. Ze greens even. "Daarom zei ik ook; ik maakte maar een gokje." zei ze zachtjes lachend en haalde daarna haar schouders wat op. "M'n vader is vreemd, algemeen bekend." zei ze met een kleine glimlach. Ze draaide haar stoel toen er op de deur werd geklopt en ze keek van George naar Benjamin en lachte even. "Veel succes." zei ze nog voordat hij haar kantoor verliet, met een grijns op haar gezicht. Toen hij weg was zuchtte ze, draaide haar stoel weer terug en legde haar hoofd wat achterover. Ze deed nog wat papierwerk maar was er met haar hoofd niet helemaal bij.
Het was uiteindelijk 5 uur en ze had net haar kantoor verlaten toen ze geroepen werd. Ze keek op en merkte dat het Benjamin was, ze trok verbaasd haar wenkbrauwen omhoog toen hij zei wat hij van haar vader door moest geven. Ze was even in gedachten en voordat ze iets terug kon zeggen was hij al te ver weg en stak ze enkel haar hand wat op.
Verward vertrok ze naar boven naar haar slaapkamer en kleedde zich om. Ze hield haar zwarte broek aan, twijfelde voor de spiegel wat ze aan zou trekken als topje. Ze ging uiteindelijk voor een simpel geel - wit gestreept mouwloos topje met daarover gewoon haar blazer. Ze wist natuurlijk niet wat ze moest gaan doen dus hield ze het mooi Casual, ze keek nog even in de badkamer of alles nog goed zat en deed nog flink wat parfum en deo op. Ze vergat bijna haar schoenen en besloot haar hakken maar gewoon aan te doen terwijl ze op de klok keek, het was al bijna 6 uur waardoor ze snel naar beneden sprintte en op de deur van haar vaders kantoor klopt en zachtjes de deur open deed. "Ik ben er, zoals mij gezegd is." zei ze zachtjes en liep daarna zijn kantoor binnen. Geen flauw benul wat er stond te gebeuren

[Enigmatic]

[b]Daniel Maximus[/b]


Ik klopte op de deur en wachtte tot ik binnen mocht. Ik had me ook chic aangekleed in een donkerblauw pak, maar deze keer zonder das. Het moest nu ook weer niet zo formeel zijn. Er werd geroepen dat ik binnen mocht en ik opende de deur.
"Ah, Benjamin," zei hij glimlachend. "Ze is helemaal van jou." Hij gebaarde naar zijn dochter en ik zag ergens een tevreden en gerustgestelde blik in zijn ogen. Vertrouwde hij me dan meer op die korte tijd dan ik gedacht had? Op zich had ik niet zoveel moeten doen om zijn vertrouwen te winnen. Hij mocht me wel en dat was een goed teken. Het feit dat ik iets wilde doen voor zijn dochter heeft zowel hem alsook zijn vrouw aangesproken. Ik hoopte dat ze niet dachten dat er iets meer van zou bloeien, want eerlijk gezegd, dat was niet mogelijk. Ik was een vampier en zij waren mijn vijanden, het kon gewoon niet.
Nu bekeek ik Lynn even beter en glimlachte charmant. Ze zag er alweer goed uit, maar daarvoor had ze niet veel nodig.
"Elf uur, Chris?" zei ik toen ik de deur openhield.
"Daar hou ik je aan," zei hij grijnzend. "Ik vertrouw je haar toe, stel me niet teleur."
"Daar kunt u op rekenen," grijnsde ik terug en gebaarde naar Lynn dat ze moest meekomen.
In de gang wist ik dat ze vol vragen zat en ik besloot dus nog even te wachten tot ze zelf wat zou zeggen, alvorens ik begon te praten.

[Inge]

[b]Lynn Evans[/b]

Verbaasd draaide ze een kwartslag om te kijken wie er klopte en binnen zou lopen, de deur werd opengedaan en haar wenkbrauwen schoten omhoog. Stomverbaasd keek ze eerst naar Benjamin, de das maakte het verschil gezien hij deze nu niet om had maar het pak en alles stond hem beide goed. Ze keek daarom even wat weg, uit beleefheid om niet te lang te blijven staren maar stiekem wou ze haar blik niet wenden. Daarna ging haar blik richting haar vader. Hoezo is ze helemaal van hem? Ze spraken een tijd af en Benjamin verdween uit het kantoor waardoor Lynn eigenlijk nog iets wou zeggen maar haar vader met een lachje gebaarde dat ze mee moest gaan. "Veel plezier lieverd." hoorde ze hem nog zeggen. Nogmaals stomverbaasd keek ze naar haar vader, waar ze nog geen dag geleden enorme ruzie mee had en nu plotseling met zijn toestemming weg mocht. Ze besloot het maar gewoon te doen en liep hem achterna, toen ze langs hem liep was ze even met een verward hoofd aan het bedenken wat ze zou vragen. "Wat heeft dit allemaal te betekenen?" zei ze zachtjes lachend terwijl ze hem nieuwsgierig aankeek. Ookal zag ze de zijkant van zijn gezicht maar, opnieuw kreeg ze dat aparte gevoel van binnen. Ze werd er alleen maar meer verward van, gezien ze hem gisteren wel kon wurgen. Vergeet niet die ene keer toen ze elkaar net hadden ontmoet.
Ze liepen nu uiteindelijk naar buiten, ze trok de deur open en keek wat over haar schouder naar hem. "Hoe heb je me vader zo ver gekregen om dit te doen? Ik bedoel, gewoon.. Hoe?" zei ze met een verbaasd lachje maar was eigenlijk wel een beetje sprakeloos. Ze ging een keer met haar hand door haar haar. "Maar eerst even tussendoor, is dit een date of meer eeeeen...?" zei ze plagend, op het laatst vragend maar toch ook wat uitdagend voor wat hij zou zeggen. Ze grinnikte nog een keer na en veegde een pluk van haar blonde haren achter haar oren en kruiste haar armen dan wat over elkaar. Het was alweer een tijd geleden dat ze voor een andere reden wegging in plaats van 'boodschappen doen'. Maar het feit dat haar vader en Benjamin dus iets hebben afgesproken maakte het stiekem alleen maar leuker en interessanter, natuurlijk vertelde ze dit niet. Niet wetende dat ze eigenlijk al uitstraalde.

[Inge]

Laa la la laaa. 8)

[Enigmatic]

Lynn was duidelijk verbaasd en ergens plezierde het me dat ik met deze onvoorspelbaarheid invloed uitoefende op haar. Wanneer we het kantoor van haar vader verlaten hadden, overspoelde ze me met vragen en het enige wat ik kon doe was geamuseerd glimlachen. De glimlach vertrok zelfs lichtelijk tot een grijns en met een wenkbrauw geamuseerd opgetrokken keek ik haar.
"Door mijn charmes heb ik je vader ingepalmd," zei ik. "Hij heeft me graag en ik vond dat de perfecte gelegenheid om van te profiteren en jou te plezieren." Op een plagerige toon vroeg ze of dit een date was en even hield ik een stilte aan, terwijl ik de deur naar buiten voor haar openhield. "Het is jouw avond," zei ik en wierp haar een charmante glimlach toe, terwijl ik gebaarde naar een zwarte limousine die ik voor ons had geregeld. Ik opende de deur voor haar en liet haar instappen, waarna ik zelf ook instapte. "Ik dacht we openen de avond in stijl." Even hield ik een pauze en trok een fles champagne open. Ik vulde twee glazen die op een zijtafeltje in de limousine stonden en gaf er haar eentje.
"Laten we klinken op een avond eindigen in stijl." Ik tikte met mijn glad tegen het hare en nam een slok.
De chauffeur was ondertussen al vertrokken richting het restaurant waar we gingen eten. Het was ergens in het centrum van de stad, dichtbij de mooiste en grootste kermis van de stad die er jaarlijks een maand kwam te staan. Een diner alleen zou maar saai zijn, terwijl de spectaculaire kermis die jaarlijks duizenden bezoekers trekt een leuke afsluiter zal zijn.

[Inge]

[b]Lynn Evans[/b]

Er werd haar uiteindelijk uitgelegd hoe Benjamin schijnbaar met zijn charmes zijn vader heeft overgehaald, lachend schudde ze haar hoofd. "Charmes, aha." zei ze enkel, greens een keer breed. Niet dat ze het zelf ging proberen, ze was totaal geen type met charmes ondanks haar vaak genoeg gezegd werd van wel. Dit zette haar ondertussen ook aan het denken, haar vader was eigenlijk nooit zo gemakkelijk over te halen. Had hij werkelijk zoveel vertrouwen in zijn werknemer, zijn nieuwe werknemer? Ze had niet vaak megemaakt dat haar vader een werknemer toevertrouwde met zijn dochter, niet na zo'n korte tijd en ook niet wat de laatste gebeurd is met bedreigingen.
Zo schoot ook weer de gedachte binnen dat ze zelf immers ook bijna zonder te twijfelen was meegegaan.
De gedachte zette ze gauw maar weer van zich af, het voelde raar maar ze besloot maar gewoon toe te geven met een tikkeltje voorzichtigheid in haar achterhoofd. Ze schoot uit haar 'dagdroom' toen ze hoorde dat het haar avond was. Inderdaad, voor een keer was dit háár avond. Ze glimlachte breed, als een soort antwoord op zijn charmante glimlach. Ze wende haar blik van hem af om zijn gebaar te volgen naar de zwarte limousine waardoor ze stil bleef staan en haar wenkbrauwen schoten omhoog. Ze stapte maar voorzichtig in toen de deur voor haar werd open gedaan, ze plofte zachtjes neer op de banken. "Oh wauw, de avond geopend in stijl is zeker gelukt." zei ze grinnikend en nam het glas aan waar champagne in werd geschonken. De glazen werden tegen elkaar aan getikt en met een schuine glimlach nam ze een slok. Ze rustte haar glas vervolgens op haar bovenbenen, richtte haar blik op hem. "Dus, mijn avond hé. Gewoon zomaar of?" vroeg ze toch wel nieuwsgierig, nogmaals zette ze haar glas tegen haar lippen om een slok te nemen. De champagne smaakte totaal niet verkeerd, ze besloot om het maar bij 1 glas te laten. Zo vaak dronk ze nou ook weer niet. Een hoop vragen ontstonden wel in haar hoofd door de nieuwsgierigheid. Waarom hij dit doet? Zit er iets achter? Waar gaan ze heen? Wat gaan ze in hemelsnaam doen tot 11 uur? Gezien dat de tijd was die hij met haar vader had afgesproken. Maar vooral de belangrijkste; werd dit het moment waar ze éindelijk meer over hem te weten kwam? Na de dag van het bijna-ongeluk was hij werkelijk interessant voor geworden, waarom wist ze nou ook niet precies

[Inge]

Laalalalaaa.