[openbaar] Iron Fey serie

[Nikkay]

[b]Gwenn Stefano[/b]

Hij zag haar wel kijken naar zijn hengst, waardoor hij even grijnsde. Hij kon wel raden wat haar opviel aan het dier. Ze stelde een vraag, waar hij geen antwoord op gaf. Hij ging voor haar staan, zijn blik nog steeds strak gericht op die van haar. ‘Denk je dat?’ vroeg hij kort. ‘Zie ik er uit alsof ik zo ben?’ vroeg hij daarna. Hij bukte, net voor haar neus, en hij raapte een geknakte roos op. Hij hield het ding tussen zijn vingers en hij keek haar weer langzaam aan. ‘Verderf ik het?’ vroeg hij, zijn stem klonk net zo ijzig als zijn blik was, al was het nog steeds niet onvriendelijk. Zijn vingers gleden langzaam over de blaadjes van de roos heen, ijskristallen vormden zich op het blad. Eigenlijk maakte het de roos alleen maar mooier. Hij stak de roos naar haar uit, zodat ze het ding aan kon pakken.

[xAnouk]

Rosis Oberon

Hij vroeg haar kort of ze dat dacht en daardoor knikte ze. Ja, dat dacht ze echt. Hij vroeg haar of hij eruit zag alsof hij zo was, daardoor knikte ze weer. “Zo ziet iedereen van het winterrijk eruit, alsof zelfs hun emoties van ijs zijn gemaakt. Hun gezichten bevroren en kil.” Vertelde ze hem. Hij bukte zich en raapte een roos op van de grond, een van haar rozen. Hij bevroor de roos en vroeg aan haar of hij het echt verdierf.
“Ja, het is oneerlijk wat jullie doen. Wij laten het leven en alles heeft zijn eigen tijd van sterven, maar jullie houden het in leven, dat is oneerlijk.” Gaf ze aan, slim dat ze was. Ze pakte de roos van hem aan, hij was koud. Heel koud.

[Nikkay]

[b]Gwenn Stefano
[/b]
‘Er is geen jullie in dit verhaal. Je kent mij niet, je kan mij onmogelijk vergelijken met de rest. Dat doe ik ook niet bij jou, doe het dan ook niet bij mij,’ zei hij tegen haar. Ze pakte de roos van hem aan en ze bekeek hem. ‘We zijn niet bevroren en kil is maar net hoe je er tegen aankijkt… ‘ mompelde hij nog. ‘Ik laat niets verderven. Nooit. Ik zag wel hoe je naar mijn eenhoorn keek. Vol afgunst. Alsof ik het dier pijn gedaan zou hebben. Dat heb ik niet. Misschien moet je eerst eens een poging wagen om iemand te leren kennen voor je zo makkelijk oordeelt. Blijkbaar heb je geen idee van hoe het allemaal werkt, maar dat kan ook niet anders. Zo’n onschuldig prinsesje zit natuurlijk altijd heerlijk veilig in het warme kasteel? Daar is niets van kwaad, niets van pijn, niets van kou. Natuurlijk niet. Ik kan jou onmogelijk iets van je oordelen kwalijk nemen. Je weet niet beter…’ zei hij tegen haar, met een ijzige glimlach op zijn gezicht.

[xAnouk]

Rosis Oberon

Ze zuchtte even door zijn woorden. “Waarom leer ik dat dan? Waarom staat het in de boeken? Waarom staat het algemeen bekend?” Zei ze nu, lichtelijk verveeld tegen hem, ze zwaaide haar voeten wat heen en weer.
“Waarom heb je die eenhoorn dan, hij liet duidelijk blijken dat hij je beschermt, hoe heb je het voor elkaar gekregen dat wie dan ook eerst zijn hoorn eraf heeft gesneden en vervolgens hij nog steeds mensen vertrouwd? Dat komt vast doordat het dier buiten jullie bescherming om niet kan leven. Een eenhoorn zonder hoorn?” Ze keek hem even aan. Dat kon niet, een eenhoorn zonder hoorn. Blijkbaar had ze geen idee, ze was onschuldig en zat altijd heerlijk veilig.
“Pardon?” Vroeg ze hem nu, het leek wel alsof ze uit haar vel sprong en ze sprong van de tak af en liep naar hem toe. “Hoe durf je zoiets te zeggen! Ik ben vaker in het bos dan in het kasteel, hier zijn gevaren genoeg, dat weet je zelf ook, mijn eenhoorn durft het bos niet eens meer in na de vorige keer, en toch kom ik hier elke keer weer terug, en waarom? Voor de kick en de adrenaline.” Siste ze hem nu toe.

[Nikkay]

[b]Gwenn Stefano[/b]

Blijkbaar raakte hij een paar gevoelige snaren, want ze ging aardig fel op hem in. Het enige wat aan zijn gezicht veranderde, was dat de glimlach op zijn gezicht groter werd. ‘Er staat toch wel meer onzin in boeken, liefje? Waar maak je je nou zo druk om?’ vroeg hij en hij schudde zijn hoofd even. Ze vroeg naar zijn eenhoorn, waardoor hij nu echt gemeend glimlachte. Het was anders. Het was met gevoel, wat niet zo heel vaak te zien was. Het kwam omdat het dier echt betekenis voor hem had. ‘Het is een ander verhaal dan dat jij denkt. Totaal anders. Dat laat weer zien dat je te snel oordeelt. Over mij en nu zelfs over mijn eenhoorn. Je hebt geen enkel idee wat er gebeurd is en toch neem je maar aan dat ik het beest pijn gedaan heb,’ zei hij, zijn stem klonk met elk woord killer. Ze kwam naar hem toe, waardoor het nog erger werd. ‘Ik zou op afstand blijven, als ik jou was. Ik hoef jou niet in mijn buurt,’ zei hij. ‘Veel plezier met je kick en je adrenaline. Is dat waarom je mij zo uitlokt? Wil je zien wat er dan met je gebeurt?’ vroeg hij.

[xAnouk]

Rosis Oberon

Ze vond hem helemaal niet leuk en ook niet aardig, dat het door zichzelf eigenlijk nog wel het meeste kan, maar ze was opvliegend en nog best wel jong. Ze kon zich niet zo heel erg goed beheersen en wat dat betreft was ze een echt prinsesje. Hij glimlachte wel, af en toe even heel erg gemeend. Ze zuchtte even diep en wist even niet wat ze verder nog tegen hem moest zeggen, had ze het nu zelf verkloot? Of had hij dat gedaan, ze wist het niet zo goed.
“Laat ook allemaal maar, we mogen toch niet met elkaar praten volgens de regels.” Zei ze nu tegen hem.

[Nikkay]

[b]Gwenn Stefano[/b]

Opeens had ze helemaal niets meer te zeggen, daardoor keek hij haar vragend aan. Wat was er nou aan de hand? Was ze nu al bang? Ze zei dat ze niet met elkaar mochten praten volgens de regels. ‘Mag jij volgens de regels wel hier zijn dan?’ vroeg hij haar kort. Hij geloofde er niets van, daar waren ze veel te laf voor. Ze lieten het prinsesje nooit het bos in gaan, dat wist hij bijna zeker. ‘Ben je niet benieuwd hoe het er echt uit ziet? Ik kan mij niet voorstellen dat je het kasteel gezien hebt… je kent het vast en zeker alleen vanuit de boeken… vanuit jullie verhalen…’ zei hij tegen haar. ‘Je kan met mij mee, dan rijden we naar de andere kant van het bos. Dan kan je zien hoe het echt is, met eigen ogen. Dan hoef je tenminste niet alles te lezen in boeken…’ zei hij, zijn stem klonk nog steeds heel doordringend en minstens net zo kil. Uit het niets stond de zilveren eenhoorn naast hem, het dier snoof en keek hem strak aan, daarna ging zijn blik naar de prinses. ‘Stel je niet aan,’ zei hij tegen het dier, dat het duidelijk geen goed idee vond. ‘Zo erg is het niet, niemand merkt er toch iets van,’ zei hij daarna, meer tegen zijn eenhoorn dan tegen de prinses.

[xAnouk]

Rosis Oberon

Hij vroeg aan haar of ze volgens de regels wel hier mocht zijn.
“Nee, maar het wordt wel gedoogd door mijn ouders. Praten met de prins van het winterrijk denk ik niet.” Zei ze duidelijk tegen deze prins, zodat hij wel begreep waarom ze nu weer weg wilde gaan.
Hij wilde weten of ze er niet benieuwd naar was, hij had het over het winterrijk, haar ogen glinsterden heel even. Ja, eigenlijk was ze wel heel erg nieuwsgierig als ze eerlijk moest zijn. Maar ergens vond ze het ook wel eng… want het winterrijk was hartstikke koud en het was daar heel anders en veel killer dan in het zomerrijk.
“Ik zou daar bevriezen op deze manier.” Zei ze tegen de prins terug. Ze slikte even en wanneer de eenhoorn weer terug kwam, knikte ze naar het dier.
“Wat was er dan gebeurd?” Vroeg ze nu, toch lichtelijk eigenwijs aan hem. Ze wilde weten waarom het dier een afgebroken hoorn had.

[Nikkay]

[b]Gwenn Stefano[/b]

Ze zei dat ze hier niet mocht zijn ,maar dat het gedoogd werd. Praten met hem zouden ze waarschijnlijk niet zo leuk vinden. Hij haalde zijn schouders op, het maakte hem niet zo veel uit wat ze wel of niet leuk vonden. Toen hij zei dat ze wel mee kon komen, zag hij haar ogen veranderen, waardoor hij glimlachte. Ze vond het interessant, dat was duidelijk. Ze zei dat ze daar zou bevriezen, waardoor hij grijnsde. ‘Je stelt je aan,’ zei hij. ‘Je mag wel wat van mijn kleren aan,’ zei hij daarna, met een grijnsje op zijn gezicht. Haar blik ging naar het dier, ze vroeg wat er gebeurd was. ‘Dat gaat jou helemaal niets aan. Je zou mij toch niet geloven als ik het je vertelde. Je gelooft vast alleen dat ik hem pijn gedaan heb,’ beet hij haar toe.

[xAnouk]

Rosis Oberon

Hij haalde enkel zijn schouders op, goh, hij was wel heel anders dan haar. Zij was een van de mensen die het meeste lef had in het zomerrijk, maar hij sloeg echt alles. Die ongeïnteresseerde houding van hem… Ze wist niet zo heel erg goed wat ze ermee moest.
Ze stelde zich aan volgens hem en ze mocht zijn kleding wel aan.
“Qua kleding is het zo geregeld.” Zei ze met een grinnik tegen hem, aangezien ze haar eigen kleding kon toveren.
Hij wilde het niet vertellen over zijn eenhoorn en ze keek hem nu smekend aan. “Toe nou! Ik zal je geloven, oké? Vertel het nou…” Zeurde ze bij hem.