[openbaar] Iron Fey serie

[xAnouk]

[b]Informatie:[/b]
Deze RPG speelt zich af in het land van de Fae, een hele andere wereld buiten die van ons, Nimmernimmer. De Fae zijn bedenksels van kinderen, ze leven op wanneer kinderen over ze praten of ze tekenen. Ze bestaan door de fantasie die kinderen hebben. Nu heb je drie soorten Fae, de zomerfae, de winterfae en de ijzerfae…. De zomer- en winterfae bestaan al eeuwen, deze komen uit de traditionele sprookjes. De Ijzerfae zijn nieuw in dit rijk. Ze zijn meedogenloos en vastbesloten om zomer en winter voor goed te vernietigen. De fae zijn namelijk allergisch voor ijzer en andere moderne materialen, waar de ijzerfae dus zelf geen last van heeft. Toch leven zomer en winter ook niet in harmonie samen, het enige wat ze aan elkaar bindt is de staf der seizoenen, deze staf wordt in de lente aan de zomerfae overgedragen en in de winter aan de winterfae.

Oké, even wat meer uitleg!

Fae: De Fae hebben geen vleugels, het zijn een soort van mensen met lange puntige oren en de meesten hebben ook één bepaald soort kracht. Deze kracht is heel erg kleinschalig en kan verschillen van kleine toverwerkjes tot aan vliegen of veranderen in een bepaald soort dier.

De Fae zijn dan weer onderverdeeld in zomer, winter en ijzer.
Zomerfae: Deze Fae zijn vaak wat vriendelijker en wonen in het zomerrijk. In het zomerrijk is het heel licht en kleurig. Hier zijn ook veel bloemen te vinden. Het zomerrijk ligt in een prachtig bos met in het midden een gigantisch groot stenen kasteel.
Winterfae: Vaak wat ijziger en sluwer dan de Zomerfae. In het winterrijk ligt altijd sneeuw, zomerfae kunnen hier niet zomaar overleven, het is er erg koud continu maar daar hebben de Winterfae zelf totaal geen last van. Alles is bevroren, zelfs het kasteel is gemaakt van ijs. De enige bloemen die je hier zal vinden zijn ijsbloemen.
IJzerfae: Deze andere soort Fae leeft op een schroothoop waar ze zich het meeste thuis voelen. Zij komen voort uit de moderne dromen van kinderen met robots en veel mechanica. Ze zijn er op gebrand om zomer en winter over te nemen die het toch druk genoeg hebben en constant bijna met elkaar op de vuist gaan. Zo kunnen ze langzaam het rijk overnemen, overal waar de Ijzerfae is geweest, is een spoor van verderfenis te vinden.
Bos: Het bos is een ruimte tussen het zomer en winterrijk in. Daar leven hele andere dieren en wezens die je maar al te graag binden aan een contract. Ze kunnen erg behulpzaam zijn, maar daarvoor willen ze wel wat terug, dat verschilt van het eerstgeboren kind tot een kleine herinnering uit het verleden. Onder deze dieren valt bijvoorbeeld de Chesire Cat, saters, draken en ga zo maar door…


[b]Dan heb je nog de koninkrijken:[/b]
[b]Zomerrijk:[/b]
Koning:
Koningin:
Prinsen(max.2):
Prinsessen(max. 2):
Rosis Oberon


[b]Winterrijk: [/b]
Koning:
Koningin:
Prinsen(max.2): Gwenn Stefano
Prinsessen(max. 2):

[b]IJzerrijk:[/b]
Koning:
Koningin:
Prinsen(max.2):
Prinsessen(max. 2):



[b]Boswezens:[/b]


[b]Regels:[/b]
- ABN Nederlands, correcte spelling, hoofdletters en interpunctie! Gebruik ook geen woorden waar je de betekenis niet van weet! (Heb je Dyslexie? Meld het even.)
- Typ lange posten, waar iedereen wat aan heeft! Dus minstens 5 regels
- Speel niet voor andere, geen God-modding
- Stuur een pb naar mij als je personage doodgaat of je ermee stopt
- Geen leeftijden ónder de veertien!
- Je mag MAXIMAAL 4 personen hebben. Je mág je personen wegdoen en een nieuwe maken, maar maak het wel DUIDELIJK!
-Hou het aantal jongens en meisjes, bosbewoners en magische wezens AUB een beetje gelijk.
- Maak het alsjeblieft niet al te dramatisch
- En wees een beetje origineel en kom niet met personages uit een boek of film.
- Er is maar één koninklijk familielid per persoon toegestaan. Dit te voorkomen dat een koninkrijk door een persoon wordt gespeeld. Ook zijn er alleen de kinderen van de koning en koningin, niet zomaar iemand die vanuit het niets uit een buitenechtelijk huwelijk komt.


[b]Lijstje[/b]
Naam (voor- en achternaam):
Geslacht:
Soort:
Leeftijd:
Karakter(geen find out!):
Uiterlijk/Foto:


Je hoeft de serie echt niet te kennen om mee te kunnen doen, als je meer uitleg wilt, moet je het even vragen.

[xAnouk]

Naam (voor- en achternaam): Rosis Oberon
Geslacht: Vrouw
Soort: Zomerfae, prinses
Leeftijd: 17
Karakter(geen find out!): Een fel meisje dat precies weet wat ze wil. Ze is ontzettend geliefd bij het volk omdat ze zich er ook vaak onder mengt, ze zit niet alleen op het kasteel en dwaalt veel liever door het bos tussen zomer en winter. Ze is veel te nieuwsgierig en werkt zich hierdoor ontzettend in de nesten in het bos waar het eigenlijk verboden voor haar is omdat hier alle wezens kunnen komen, dus ook de winterfae. Toch is ze meestal erg naïef, al is ze wel slim.
Uiterlijk/Foto: http://fc06.deviantart.net/fs71/i/2012/ ... 58jqsf.jpg



Rosis Oberon

Ze draaide lachend een rondje voor de levensgrote spiegel. Haar haar krulde zoals altijd perfect met wat aanpassingen natuurlijk die ze zelf had gemaakt. Omdat ze de prinses was, was haar toverkracht sterker dan die van de normale Fae, al kon ze alsnog erg weinig. Ze zat er niet zo mee, ze kreeg toch wel alles voor elkaar. Vooral als je keek naar de gloednieuwe en prachtige jurk die ze droeg. Ze bekeek zichzelf nogmaals. De jurk bezat dezelfde kleur rozen als haar eigen haar. De rozen zaten overal en leken op te leven wanneer ze de jurk aantrok. Het stond haar prachtig met haar lijkbleke huid. De zon scheen dan wel altijd in het zomerrijk, haar huid bleef bleek. Ze maakte haar lippen nog wat roder en keek nogmaals tevreden in de spiegel. Ze zette een klein gouden kroontje in haar haren, vandaag zou ze op het kasteel blijven namelijk. Helemaal klaar daalde ze langzaam de grote marmere trappen af van het lichtgekleurde kasteel. Ze werd begroet door verschillende bedienden en ze groette ook vrolijk terug. Het was heerlijk om zo geliefd te zijn. De laatste traptreden nam ze met een klein sprongetje, ze stond kaarsrecht daarna in de grote hal en haar ogen gleden even over de portretten die aan de muur hingen. De lijsten waren gemaakt van klimop en andere planten. De zon leek zelfs in het kasteel te schijnen, het zou vandaag echt een prachtige dag worden, zoals alle dagen. Rosis was als eerste wakker van haar hele familie en zat nu kaarsrecht aan tafel. Ze zou alvast eten, dan kon ze tenminste wat doen daarna.

[Nikkay]

Lijstje
Naam (voor- en achternaam): Gwenn Stefano
Geslacht: Man
Soort: Winterfae, prins.
Leeftijd: 20
Karakter(geen find out!): Gwenn is over het algemeen rustig, hij maakt zich niet zo snel ergens druk over. Hij heeft veel vrienden en hij kan over het algemeen met iedereen prima opschieten. Als hij eenmaal om je geeft doet hij alles voor je, soms kan hij daar wat in door slaan. Als je hem tegen je hebt, wat niet zo snel gebeurt, heb je wel een groot probleem. Oppervlakkig kan hij met iedereen leuk praten, maar als het dieper komt sluit hij zich wat af. Hij wil het graag leuk houden, hij zit niet zo erg te wachten op veel gezeur dus houdt hij alles een beetje op afstand. Hij weet dat hij zich beter buiten problemen kan houden, dat probeert hij dus over het algemeen ook, behalve als het gaat om iemand die hij mag. Hij is vreselijk slim, als hij iets doet denkt hij daar over het algemeen goed over na.
Uiterlijk/Foto: Kan ik nog niet plaatsen haha


[b]Gwenn Stefano[/b]

Langzaam gleed hij met zijn handen over het ijs heen. Zijn vingers tintelden een beetje en hij had een glimlach op zijn gezicht. Hij kwam langzaam iets overeind, zijn blik ging over de omgeving heen. Hij ademde diep in, de koude lucht vulde zijn longen. Hij ademde net zo langzaam weer uit, even grijnsde hij, daarna draaide hij zich om zodat hij weer terug kon lopen naar het kasteel. Hij moest nog ontbijten, maar hij vond het heerlijk om in alle rust een stukje te lopen door de sneeuw. Geen anderen om hem heen, geen drukte, gewoon helemaal alleen. Dat waren de momenten dat hij helemaal tot rust kon komen. Hij stond eigenlijk elke ochtend vroeg op, hij vond het niets om uit te slapen, het was veel lekkerder om de dag goed te beginnen in de buitenlucht. Hij liep het kasteel weer in, langzaam begon iedereen wakker te worden. Hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en hij liep in één keer door richting de eetzaal. Na het ontbijt zou hij weer naar buiten gaan, daar was hij nog altijd het liefste.

[xAnouk]

Rosis Oberon

Haar verdere familie was nog niet ontwaakt, ze baalde er wel van, het was veel gezelliger om met z’n allen te eten dan alleen, maar nuchter haalde ze haar schouders op en begon ze te eten. Rosis keek na het eten even om haar heen, de bediendes knikten haar glimlachend toe en haalden haar bord en beker weg, daarna stond ze maar weer op, ze wilde weer eens een kijkje in het bos gaan nemen.
Haar vader was alleen bang dat haar iets zou overkomen, hij wilde niet dat ze het bos in ging, dat wilde hij absoluut niet hebben. Het was er gevaarlijk, maar Rosis vond het er prachtig.
In het bos waren wezens die zich in het zomerrijk niet lieten zien, ze interesseerden haar en hoewel ze niet altijd even aardig waren, had ze altijd wel vrienden in haar buurt die haar hielpen.
Met haar rozenjurk rende ze door de gangen heen, haar voeten maakten een hol geluid op de tegels, maar ze gaf er vrij weinig om, ze rende eigenlijk direct door naar de stallen.
“Liefje, kun je me vandaag weer naar het bos brengen?” Vroeg ze aan een machtige witte eenhoorn. Het dier leek met zijn ogen te rollen maar brieste daarna als teken dat het goed was, een prinses liet je niet zomaar in de steek. Ze sprong op de blote rug van de merrie en pakte een pluk manen vast. Het dier wist zelf al waar ze heen moest, het was hier anders, in hun land, in Nimmernimmer waar ze woonden. Ze waren geen mensen, de dieren waren slimmer en de gevaren waren groter.

[Nikkay]

Gwenn Stefano

Hij had snel zijn ontbijt naar binnen gewerkt, hij at wel vaker alleen en het was niet zo’n probleem. Hij besloot maar gewoon meteen weer naar buiten te gaan, nog steeds was het rustig, overal. In de stallen liep hij naar een paard toe. In eerst instantie zag het dier er vrij normaal uit, maar de hengst was dat niet. Het was een eenhoorn, maar zijn hoorn was er afgezaagd. Meestal brak het zo’n dier op, maar dat was bij de hengst niet het geval. Hij had iets in zich, waardoor Gwenn het beest ontzettend mocht. Het was echt zijn maatje. Zijn hand gleed over de vacht van het prachtige dier, het leek bijna zilver te zijn, hij glansde helemaal. ‘Kom, we gaan,’ zei hij, hij nam het dier mee de stallen uit en hij sprong op zijn rug. Hij keek even omhoog, nogmaals ademde hij de heerlijke koude lucht in. Hij vond het geweldig. Het dier vloog er vandoor, Gwenn zat in elkaar gedoken en af en toe sloot hij zijn ogen even om te genieten van het gevoel. Hij opende ze weer toen ze in het bos kwamen, hier was hij iets meer op zijn hoede.

[xAnouk]

Rosis Oberon

De eenhoorn weigerde het om verder te gaan dan het begin van het bos. Ze begreep het wel. Het witte dier brieste weer en bracht zijn hoofd naar beneden. Hij liet zien dat hij niet verder wilde dan hier daardoor. Rosis glimlachte even en streek een roos in zijn manen. Dat was haar kenmerk. Rozen waren haar handelsmerk. Overal waar ze geweest was, waren vaak haar rozen te vinden, behalve als ze niet wilde laten weten waar ze was, daardoor liet ze het dit keer alleen bij de eenhoorn. Ze gaf hem een klopje en gaf aan dat hij nu mocht doen wat hij wilde, als hij maar redelijk in de buurt bleef.
Ze stapte kortdaad het bos in en zacht neuriënd ging de Fea door het bos, ze zag er in totaal echt sprookjesachtig uit met haar roomwitte huid.

[Nikkay]

[b]Gwenn Stefano[/b]

Dit was waar hij het meeste van genoot, de vrijheid en de snelheid die hij voelde deden hem goed. Toen het dier opeens stopte schrok hij een beetje. ‘Wat is er?’ vroeg hij direct. De hengst snoof even en keek om zich heen, maar Gwenn zag niets. ‘Stel je nou niet zo enorm aan, er is niets, je maakt je druk om niets…’ zei hij tegen het dier. De hengst snoof nog eens, maar liep daarna wel verder. Het was een stuk rustiger, dat wel. Misschien wilde het dier hem wel gewoon duidelijk maken dat ze te ver gingen, maar dat boeide Gwenn gewoon niets. Hij deed wat hij zelf wilde, altijd al. Toen hij opeens wel iets zag, bleef de hengst meteen stilstaan. Gwenn ademde diep in, hij keek naar de rug van iemand. Iemand uit het zomerrijk, dat was meteen duidelijk. Hij kneep zijn ogen iets samen, zodat hij beter kon kijken.

[xAnouk]

Rosis Oberon

Ze hoorde iets naderen, ze bleef heel erg rustig, ze wist dat de grote edelherten haar in de gaten hielden. Ze zouden haar beschermen als er gevaar dreigde, ze keek even op, een van de edelherten draaide wat onrustig met zijn oren. Daardoor keek ze om. Haar ogen glinsterden door wie ze zag. Ze wist haast al meteen wie het was.
“Ah, de winterprins.” Zei ze heel kalmpjes tegen hem en ze ging op een boomstronk zitten, Klimop vormde zich rond haar lichaam en leek samen met haar rozen te groeien. Ze keek hem aan en sloeg haar ene been over de andere, haar houding was lichtelijk uitdagend.

[Nikkay]

[b]Gwenn Stefano[/b]

Toen ze hem aankeek, herkende hij haar meteen. Door wat ze zei glimlachte hij. Hij sprong van de hengst af, het zilveren dier keek hem vragend aan. Hij knikte naar het beest, hij mocht weg. ‘Ik red mij wel hoor,’ zei hij daarna, omdat hij gewoon bleef staan. Uiteindelijk vertrok de hengst, Gwenn liep langzaam naar haar toe. Ze ging zitten, zijn blik ging langzaam over haar heen. Ze leek zich nogal thuis te voelen in de natuur, maar dat was natuurlijk ook wel logisch. Ze sloeg haar benen over elkaar en hij grijnsde kort. ‘Vanwaar die uitdagende houding?’ vroeg hij langzaam. Er lag ook een fonkeling in zijn ogen, hij vond het leuk dat hij haar tegen kwam, dat was ook wel te zien. Nu gebeurde er tenminste iets, dit was niet zomaar iets. Dit was interessant. Hij haalde een hand door zijn blonde haar heen, zijn lichte blauwe ogen waren strak op haar gericht, maar met een kalme blik in zijn ogen.

[xAnouk]

Rosis Oberon

Zijn paard, nee, het was een eenhoorn, zijn hoorn was alleen afgebroken, ze gruwelde er even van. Waren ze echt zo wreed dat ze hoornen van eenhoorns wegsneden? Ze besloot het er maar niet over te hebben en ze zag het dier langzaam vertrekken.
De winterprins wilde van haar weten waarom ze die uitdagende houding aannam. “Eens zien of die haat van onze ouders ook in jou weerspiegeld is. Haat je ook alles dat groeit en bloeit en zaai jij ook alleen maar verderf?” Vroeg ze hem nu, ze had een wat harde ondertoon in haar stem. Ze haatte het wintervolk daardoor. Alles wat bloeide stopte in hun rijk, dat had vast wel ergens een reden voor. Zij waren kil en haar volk was warm en liefdevol.